بررسی میزان آرسنیک موجود در منابع آبی روستاهای شهرریوش و مقایسه با استانداردهای موجود با استفاده ازGIS

آرسنیک یکی ازخطرناک‌ترین عناصر موجود در آب ‌آشامیدنی است. مصرف آب آلوده به آرسنیک باعث بروز انواع بیماری‌های مختلف از جمله سرطان‌ها می‌شود. این مطالعه به‌منظور بررسی غلظت آرسنیک در منابع آب روستایی شهر ریوش کاشمر انجام گرفت. در این مطالعه توصیفی–تحلیلی مقطعی، 60 نمونه از 10 منبع آب شرب زیرزمینی شهر ریوش در طی ماه‌های اردیبهشت تا مرداد 1392 جمع‌آوری شد. نمونه‌برداری و محافظت نمونه‌ها مطابق با استاندارد متد انجام گرفت و توسط دستگاه جذب اتمی به روش VGA اندازه‌گیری شد. به‌منظور سنجش وجود ارتباط بین غلظت آرسنیک در آب و عواملی همچونpH، کلر باقیمانده، EC،TDS ، شوری و دما این عوامل نیز اندازه‌گیری شد و میزان آرسنیک با استانداردهای ملی و بین المللی مقایسه شد. میانگین غلظت آرسنیک در ایستگاه‌های A،B،C،D،E،F،G،H،I،J به‌ترتیب03/1±53/1،07/1±30/1، 83/3±55/10، 01/5±21/11، 68/3±57/10، 73/0±34/2، 58/0±22/3، 57/3±89/9، 07/5±48/10، 53/0±23/2 میکروگرم در لیتر بود. غلظت آرسنیک در پنج ایستگاه بیشتر از رهنمودهای WHO بود ولی در سایر ایستگاه‌ها بیش از استاندارد ملی نبود. میزان آرسنیک نسبت به استاندارد ملی دارای تفاوت معنی‌دار (001/0>P)، ولی نسبت به استاندارد بین‌المللی تنها 50 درصد ایستگاه‌ها دارای تفاوت معنی‌دار (001/0>P) بودند. همچنین ارتباط معنی‌داری بین غلظت آرسنیک و TDS, EC، دما، شوری و کلر باقیمانده به‌جز pH وجود نداشت. برنامه‌ریزی برای جایگزینی آب آشامیدنی سالم با منابع موجود در مناطقی که میزان آرسنیک بیش از استاندارد بین‌المللی است و همچنین برای کنترل مداوم منابع آبی ضروری است.